ภาพแรกที่ปรากฏในหัวเวลาพูดถึงสตอกโฮล์มคงหนีไม่พ้นสถานีรถไฟใต้ดินที่เพิ่งถูกเนรมิตด้วยงานศิลปะสมัยใหม่สีสันสวยงามไปหมาดๆ ทว่าความจริงเมืองหลวงของสวีเดนมีอะไรน่าสนใจมากกว่านั้นอีก ยิ่งถ้ารวมเอาอากาศบริสุทธิ์ น้ำใสสะอาด (หนึ่งในความภาคภูมิใจของชาวสวีเดน) และความเย็นฉ่ำในฤดูหนาวเข้าไปด้วยแล้ว ที่นี่ช่างเหมาะจะตีตั๋วมาเยือนเสียเหลือเกิน

และแล้วเราก็หยุดยืนที่ลานกว้างของซิตีฮอลล์ กรุงสตอกโฮล์ม มองออกไปด้านนอกเห็นเมืองเก่าทอดตัวอย่างสงบและถูกปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลนราวกับภาพวาดทิวทัศน์สวยๆ ที่เราเห็นตามพิพิธภัณฑ์ทั่วยุโรป แต่ต่างกันตรงที่นี่คือของจริง ส่วนอากาศก็หนาวเย็นจับใจขนาดพื้นทะเลสาบ Mälaren ตรงหน้ากลายเป็นน้ำแข็งหนาพอที่คนในเมืองจะสัญจรด้วยสกีกันอย่างสนุกสนาน

ย้อนกลับไปสิบกว่าชั่วโมงที่แล้วเรายังนอนหลับปุ๋ยในชั้นธุรกิจหรือ Business Class ของสายการบินไทยอยู่หยกๆ เผลอแป๊บเดียวก็มาถึงแล้ว ที่เร็วขนาดนี้ได้เพราะเป็นไดเร็กต์ไฟลต์หรือเที่ยวบินตรง กรุงเทพฯ-สตอกโฮล์ม โดยไม่ต้องต่อเครื่องให้เสียเวลา แถมยังถึงจุดหมายช่วงเช้าตรู่ซึ่งคนเที่ยวบ่อยจะรู้กันว่าถึงปุ๊บก็เที่ยวปั๊บเลย

นอกจากเรื่องบินตรงและประหยัดเวลาแล้ว ความประทับใจอีกอย่างของสายการบินไทยคงหนีไม่พ้นเรื่องบริการที่เป็นกันเอง และอาหารไทยแสนอร่อยที่ทำให้รู้สึกว่าไม่ได้เดินทางไปไหนไกล แถมยังหลากหลายและเยอะเสียจนอิ่มแปล้กันไปเลย พูดได้ว่านี่เป็นเสน่ห์อีกอย่างของการมาเยือนสตอกโฮล์มก็ว่าได้

ซิตีฮอลล์...สัญลักษณ์แห่งความภาคภูมิใจ
ตัดภาพกลับมาที่ซิตีฮอลล์ (The Stockholm City Hall) กันต่อ นอกจากความเก่าแก่ของอาคารที่สร้างตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 19 แล้ว ที่นี่ยังเต็มไปด้วยเรื่องราวที่น่าค้นหามากมาย หนึ่งในนั้นคือ “ห้อง Blue Hall” หรือห้องโถงสีฟ้า ซึ่งมีที่มาที่ไปจากกษัตริย์สมัยนั้นต้องการทำหลังคาเปิดโล่งเพื่อให้เห็นท้องฟ้ายามหน้าร้อน แต่สถาปนิกเสนอว่าคงไม่ดีแน่ เพราะเมื่อถึงฤดูหนาวไอเย็นจะเข้ามาทำให้ห้องนี้เย็นยะเยือก สุดท้ายเลยลดเหลือแค่ช่องกระจกอย่างที่เห็น อีกห้องที่พลาดไม่ได้คือ “ห้องทองคำ” หรือ Golden Room นอกจากผนังโมเสกที่ทำจากทองคำมลังเมลืองสวยงามแล้ว ภาพเทพเจ้าขนาดใหญ่สุดห้องโถงยังมีความหมายแฝงว่าสตอกโฮล์มเป็นศูนย์กลางที่เชื่อมโยงประเทศในซีกตะวันตกและตะวันออกอีกด้วย ฟังดูเหลือเชื่อ แต่ก็เห็นจะจริง เพราะที่นี่เป็นสถานที่ประกาศรางวัลโนเบลและจัดเลี้ยงฉลองผู้ได้รับรางวัลเป็นประจำทุกปี ซึ่งมีแขกเหรื่อและคนสำคัญจากทั่วโลกเข้าร่วมงาน จึงไม่แปลกที่นักท่องเที่ยวจะแห่แหนมาเยือนด้วยตัวเองให้ได้สักครั้ง

ไม่ต่างอะไรกับเรื่องราวของอัลเฟรด โนเบล ชาวสวีเดนที่ได้รับการยอมรับให้เป็นยอดคน เขาไม่เพียงเป็นทายาทนักวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่ 17 แต่ยังเป็นคนฉลาดล้ำที่สามารถใช้ภาษาได้ 5 ภาษาตั้งแต่อายุเพียง 17 ปี ทั้งยังเป็นวิศวกร นักประดิษฐ์ กวี และมีความสนใจงานวรรณคดีเป็นพิเศษ แม้เขาจะเกิดและเติบโตที่สตอกโฮล์ม แต่ด้วยโชคชะตาทำให้ย้ายถิ่นฐานตามครอบครัวไปอยู่รัสเซียและอเมริกาในที่สุด

แต่สิ่งที่ทำให้อัลเฟรดกลายเป็นบุคคลสำคัญของโลกคือการคิดค้นระเบิดไดนาไมต์ และมีงานประดิษฐ์ที่จดสิทธิบัตรมากถึง 355 รายการ ซึ่งทำให้เขามีทรัพย์สินมากมายมหาศาล อย่างไรก็ดีระเบิดของเขาก็ได้สร้างความสูญเสียแก่ตัวเขาเองไม่น้อย ทั้งน้องชาย คนงาน และคนทั่วโลก ด้วยเหตุนี้เขาจึงตั้งรางวัลโนเบลและเขียนพินัยกรรมยกทรัพย์สินทั้งหมดให้เป็นทุนตั้งต้นของสถาบันโนเบล และยังคงมีการแจกรางวัลมาถึงปัจจุบัน